هر چه باداباد

بسم الله الرحمن الرحیم

یک روزی قول دادم که مطلب برای بیمرغ بنویسم

به خیال خودم که میتونم مثل سابق این وبلاگ رو سر پا و همیشه سر زنده نگه دارم

ولی الان که مدتی میگذره و مطلب کمی گذاشتم میبینم نه اون فراغت قبل رو دارم و نه اون روحیه رو

علیهذا اینا رو نوشتم عرصه خالی نباشه

یک چیزی هم که منو همیشه آزار میده(ن که غیر انتقاد بلد نیستم)اینه که خانه های زیادی در روستا خالی از سکنه شده و وراث محترم از فروش اون خود داری میکنند و یا بعضیها از کسانی که سکونت دائمیشون اینجا نیست میان اجاره میکنند که گاهی هفته ای  و گاهی چند هفته اصلا بیمرغ رو نمیبینند.البته حق دارند ولی ما که اینجا ساکنیم اولویت داریم.

بالاخره ببخشید حالا شاید باب دل خیلیها نباشه ولی الان برای خرید خونه موندیم.بعضی ها هم پیدا میشن هر کی میخواد خونه بخره دست میگذاره بالاش فاتحه معامله رو میخونه

در هر حال من دنبال خونم گیرمم نمیاد.هر چی باداباد