شلوار چسب دختران و تربیت نه چسب والدین

بسم الله الرحمن الرحیم

چند روزیست که در شهر مشهد مقدس هستم و به صحنه های زیادی برخورد کرده ام.از مترو گرفته تا من کارتهایی که اگر نداشته باشی تو را هیچ مکانی راه نمیدهند در کل بدبختی.

پول رایج هم که (بلیت های خدا بیامرز)دیگر جمع شده و جایش را به کارتهای اعتباری داده فقط عیب کارتها این است که نمیتوانی به جای پول خورد از آن استفاده کنی یا به جای صدقه داخل صندوق صدقه بیندازی و اما موضوعی که خیلی تو ذوغ میزند خانمها هستند که همیشه مبتکر و مخترع نوع جدیدی از پوشش و لباس پوشیدن بوده اند.یک روز با چادر عربی یک روز ملی یک روز چادر گل گلی و گاهی با شلوارهای تنگ تنگ تنگ و به دور از شرم و حیا.

نمیدانم کجا بود که مطلبی را به قول یکی از نوه های دختری حضرت امام خواندم که گفته بود در سنین کودکی ،آن وقتی که هنوز سن کمی داشتم که به سن تکلیف یعنی 9 سالگی برسم با دیدن امام به سرعت به سمت ایشان دویدم ولی با توجه به این که پوششم مقداری به هم ریخته بود امام رحمت الله بدون این که چیزی به من بگوید چنان اخمی به من کرد که کلا ً جا خوردم و تا سه چهار روز جرات نداشتم نزدیک ایشان شوم

امام خمینی خودشان در جایی گفته بودند نزدیک به این مضمون که کودکان را در سن تکلیف یکدفعه نمیتوانیم بگوییم خوب حالا شما به سن تکلیف رسیدی ،از همین امروز روسری سر کن و چادر بپوش و حجابت را رعایت کن و نمازت را بخوان و روزه ات را بگیر بلکه باید به مرور زمان اینها را به آنها گفت تا وقتی به سن تکلیف رسیدند خود به خود تکالیف شرعی خود را انجام دهند.

حال از کج سلیقگی ما  بگویید.اگر به دختری بگوییم لباس بلند بپوش همزمان مادر و پدرش میگویند او هنوز بچه است.

اگر بگوییم نماز بخواند میگویند این چه اخلاقی است از تو او هنوز به سن تکلیف نرسیده

یادم است در جایی چیزی قریب به این مضمون خواندم یا شنیدم که کسی به امام رضا علیه السلام گفت فرزند پسر 8 ساله ای دارم و در نمازهای خود کمی کوتاهی میکند که امام علیه السلام از این حرف آن مرد سخنی را فرمودند که من دقیق یادم نیست ولی معنای آن بر تعجب امام از این که کودک هشت ساله در نمازش کوتاهی میکند دلالت داشت و حال ما.....