یک کمه درد دله ور سر ای پرسه دریا

بسم الله الرحمن الرحیم

حدیث روز :  إرشاد القلوب 73
[ از سفارش لقمان به پسرش: ] اى پسرم! آنچه نمى‏دانى، از دانشمندان بیاموز و آنچه مى‏دانى به مردم بیاموز تا به آن در ملکوت از تو یاد گردد.

عرض عذر خواهی درم به خاطر ای که میم یک کمه منفی بافی کنم

اول که خدا بیامرزه همه امواتر.

دوم از ای که خدا صبر ده خانوادهه همسایه مسجدر ده وخته که یکه ممیره.

سوم هم خدا صبر ده مصیبت دیدگانر

چهارم از ای که مگم خدا نکنه ادمه بمیره خه ای وضعه پرسه دری که مه کنند.خدا مزده دله اونر بده که همسیه مسجدند.اینا از ظاهار بلنگور روشه درند هر هنره درند دو په به خرج مدنده هر که هر صده دره میه دو په یله مه کندی،اولی روضه مه خونه اوکه دگه روضه مه خونه اوکه دگه قرعو مه خونه اوکه دگه سخنرانی مه کنه واز دوبره یک گروه دگه روضه مه خونند واز یکه اخلاص مکنه.مو که اقذر از مسجد دورم حقیقت عاصی شدم مو نمدنم حسین فرخی فر یا محمد سلطاندوست یا سایر همسایه هه مسجد چگر مه کنند و چطه به سر مه کنند.خدابیامرزه اسمعیله استاللها تا وقته زنده بود همش مگفتش ای داد بی داد ،از ایجا تا مشد داد بی داد.

ای بنده خده که همسیه مچتی ادمه نه؟ای دل ندره؟ایر سر ظاهار یک چرته خیوه نه میه؟واز کار یک روز دو روز مه بدی یک چیزه .یک عمره ای بدبختا بس دارداره بلنگور گوش کنند و هیچه نگویند .

ما اگر قصد ثواب درم ای راهش نه.یک ده از ای همسیه هه مسجد واپرسیده که حاله شما چطیوه؟آیا از ای وضع مسجد و بلندگونا رعضییه یا نی.

واز حالا اینا که خوبی .یک سره وختا مبینی زنا مین بلندگور سعته سه روشه مکنند که روضه ور خونن.مچم .ما که پاک مچم